داشتم لینکهای دوستان رو انتقال میدادم که چشمم به لینک وبلاگ علیرضا باقی خورد و بعد همینطور اتفاقی وارد وبلاگش شدم و بعد پی نوشتش شدید به دلم نشست .

   شاید از این همه آدم ، که می آیند و بی تفاوت نگاهی می اندازند و بعد راه شان را می کشند و می روند،

  یکی شان   تو باشی که می آید و پا کُند می کند و نگاهی از سر آشنائیِ دیرینه انگار ! می اندازد و بعد ...
  راهش را نمی کشد که برود ، می ماند...
  دیوانه ام که هر روز ، تنها به این امید پا به خیابان می گذارم
  تنها به این امید که یکی شان تو باشی
  یکی شان تو باشی
  تو باشی
  باشی...!